ป ฏิ วั ติ ส ย า ม
๒๔ มิถุนายน ๒๔๗๕
เมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน ๒๔๗๕ ในรัชสมัยของ พระบาทสมเด็จ พระปกเกล้า เจ้าอยู่หัว ได้เกิดเหตุการณ์ ครั้งสำคัญ ในประวัติศาสตร์ไทย เมื่อคณะราษฎร จำนวน ๑๑๕ คน ซึ่งประกอบด้วย ข้าราชการทหารบก ทหารเรือ พลเรือน ได้เข้ายึดอำนาจ จากรัฐบาลในขณะนั้น โดยปราศจาก การนองเลือด และทำการ เปลี่ยนแปลงการปกครอง จากระบอบ สมบูรณาญาสิทธิราชย์ มาสู่ระบอบ ประชาธิปไตย อันมี พระมหากษัตริย์ เป็นประมุข ภายใต้รัฐธรรมนูญ
.....การเปลี่ยนแปลงครั้งนั้น มีสาเหตุหลายประการ อาทิ ปัญหา เศรษฐกิจตกต่ำ ที่รัฐบาลภายใต้ระบอบเก่า ไม่สามารถแก้ไขได้ อิทธิพลความคิดทางการเมือง แบบประชาธิปไตย ในประเทศตะวันตก ในหมู่นักศึกษาไทยในต่างประเทศ กระแสการโค่นล้ม ระบอบกษัตริย์ ที่เกิดขึ้นทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นรัสเซีย จีน เยอรมนี ฯลฯ ความรู้สึกชาตินิยม ที่ประเทศไทย ถูกเอารัดเอาเปรียบ จากสนธิสัญญา ที่ไม่เป็นธรรม ซึ่งรัฐบาลสยาม ทำไว้กับ ประเทศมหาอำนาจ ตะวันตก ความขัดแย้ง ระหว่าง กลุ่มนายทหาร ที่ได้รับการศึกษา จากต่างประเทศ กับนายทหาร ที่เป็นพระบรมวงศานุวงศ์ และความเสื่อมโทรม ของระบอบ สมบูรณาญาสิทธิราชย์เอง เหล่านี้ ล้วนเป็นสาเหตุสำคัญ ที่ทำให้ เกิดการปฏิวัติ ๒๔๗๕
.....สิ่งสำคัญที่สุด ในการเปลี่ยนแปลงการปกครอง คือ ระบอบ รัฐธรรมนูญ ที่มิได้หมายถึง ระบอบที่มี รัฐธรรมนูญ เป็นกฎหมายสูงสุด ของประเทศเท่านั้น แต่ยังมีความหมาย ครอบคลุมไปถึงว่า รัฐธรรมนูญ เป็นหลักประกันแห่ง สิทธิของราษฎร เป็นสิ่งยืนยันว่า อำนาจสูงสุด เป็นของราษฎร และที่สำคัญคือ บุคคลทุกคน เสมอภาคกันตามกฎหมาย
ขอขอบคุณข้อมูลจาก : http://www.sarakadee.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น